تا کی درون آینه تکرار می‌شویم؟

تکرار سال‌ها، سده‌ها و هزاره‌ها

اصلن پر است زندگی از این دوباره‌ها

تقدیر نانوشته‌ی ما را رقم زده‌ست

سیر زمین و گردش ماه و ستاره‌ها

ما خو گرفته‌ایم دگر با شکست خویش

در آزمون سعی و خطای گزاره‌ها

صدها مسیر رفته به بن‌بست خورده‌ایم

اما هنوز در صدد راه چاره‌ها!

یک دو سه چار پنج شش... اما چه فایده؟

دیگر بس است غرق شدن در شماره‌ها

تا کی به فال نیک بگیریم و بگذریم؟

تا کی "بد" است پاسخ این استخاره‌ها؟

و کاش مثل همیشه دروغ می‌گفتند

صدای پای تو در گوش من نمی‌پیچد

و چشم‌های من امشب تو را نمی‌جویند

از اهل کوفه شنیدم که صبح در مسجد . . .

بگو که مثل همیشه دروغ می‌گویند

- این دو بیت را که زبان حال یتیمان کوفه است، پارسال در چنین روزی که نوزدهم رمضان‌المبارک باشد، سرودم. صبر کرده بودم کامل‌تر شود، نشد! یعنی شد، اما به دلم ننشست...