بی‌قراری

بی‌چاره دچار بی‌قراری شده‌است
از سایه‌ی خویش هم فراری شده‌است
احوالش اگرچه رو به بهبودی بود
چندی‌ست که زخم عشق کاری شده‌است

منتظر باش!

این راز که برملا شد و فاش، تو هم...

در جرم شریک بودی، ای کاش تو هم...

چون من به گناه خویش قائل بودی

از ما که گذشت، منتظر باش تو هم

عاشق باشد...

مبعوث شود اگر که لایق باشد
سرگشته و فارغ از حقایق باشد
نامش "دل" و نام سرزمینش هم "غم"
این است رسالتش که عاشق باشد

چشمان تو...

چشمان تو ژرف مثل اقیانوس است

تابنده و پرنور چنان فانوس است

چشمان من اما نگران است به تو

با هرچه به جز چشم تو نامأنوس است

حیرانی

امروز هوای شهر دل بارانی‌ست

از غرّش ابر غصه، دل طوفانی‎ست

ای آن که دو عالم از تو در حیرانی‎ست

دریاب دلی که در غمت زندانی‎ست