. . . گریه کنم؟!

اجازه هست برایت غزل بخوانم و بعد

کمی در آتش آغوش تو بمانم و بعد

بلرزد از نفس گرم تو تمام تنم

بسوزد از تب لب‌های تو لبانم و بعد

به قدر گفتن یک بار «دوستت دارم»

جدا شوم ز پریشانیِ روانم و بعد

بگویم از همه‌ی دردها و غم‌هایی

که مانده مثل گره بر سر زبانم و بعد

برای این که از این بغض‌ها رها بشوم

اجازه هست برایت غزل بخوانم و بعد . . .