منتظر باش!

این راز که برملا شد و فاش، تو هم...

در جرم شریک بودی، ای کاش تو هم...

چون من به گناه خویش قائل بودی

از ما که گذشت، منتظر باش تو هم

بهار؛ پاییزی‌ست ریاکار...

در اصل زرد و به ظاهر هزار و یک رنگ است

بهار فصل دورنگی‌ست... فصل نیرنگ است...

بهار بود که تُنگ دلم شکسته شد و 

از آن به بعد دلم در بهارها تنگ است

بهار می‌رسد و در درون من غوغاست

و شورشی که شروعش شروع یک جنگ است

دوباره لشگر عقل و غرور متحدند

ولی سپاه غم و عشق ناهماهنگ است

و باز قصه‌ی تلخ شکست در جنگی

که خط به خطش از آغاز ننگ بر ننگ است

...

نگفته بودم از اول بهار دلسنگ است؟!

بهار فصل دورنگی‌ست... فصل نیرنگ است...

آه...

چه شب‌ها بی‌بهانه گریه کردم

نشستم کنج خانه گریه کردم

شبی دیدم پدر طاقت ندارد

از آن پس زینبانه گریه کردم

::

سحرها می‌شنیدم گاه ناگاه

صدای گریه‌ای با سوز همراه

پس از مادر ولی آن گریه‌ها هم

شبانه دفن شد در عمق یک چاه

::

- این ایام فاطمیه چقدر سخت می‌گذرد...