رضا به قضا

این‌ها کنایه نیست، نماد و اشاره نیست

این سبک ِ اصفهانی ِ پر استعاره نیست

این نظم ِ نغز ِ ناب ِ خراسانی است و بس

انگشت ِ شعر جز به خراسان اشاره نیست

آن‌جا که آفتاب ِ جهانتاب ِ کامیاب

یک ذرّه بیش در بر ِ آن ماهپاره نیست

حکم مقدّر ِ دل ِ من مشهد الرضاست

دل را به جز رضا به قضا راه چاره نیست

قلبی که در فراق ِ حرم پاره پاره بود

نابود و نیست گشت، دگر پاره پاره نیست

ای بی‌قرار! عزم ِ سفر کن به شهر ِ یار

«در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست»